Όσοι βιαστούν να μιλήσουν για "τέλος εποχής", μετά τον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο, ίσως αγνοούν τους "κυματισμούς", για τους οποίους κάνει λόγο ο Ίρβιν Γιάλομ ("Στον Κήπο του Επίκουρου").
Σε μια προσπάθεια να ξορκίσει τον φόβο του θανάτου, ο σπουδαίος ψυχοθεραπευτής και συγγραφέας προτείνει, μεταξύ άλλων, μια ζωή γεμάτη νόημα, γεμάτη αλληλεπιδράσεις και υπεύθυνες στάσεις, γεμάτη σημαντικές πράξεις, εν τέλει, που -εν δυνάμει- μεταφέρουν την ενέργειά μας στις επόμενες γενιές, ακριβώς όπως οι κυματισμοί που δημιουργούνται στην επιφάνεια του νερού από την πτώση μιας πέτρας.
Θυμόμαστε ακόμη τη συγκινητική βοήθεια των γιατρών της Κούβας, με ζήλο και αυταπάρνηση, στην ταλαιπωρημένη από τον Έμπολα αφρικανική ήπειρο, περισσότερο από κάθε άλλη χώρα του δυτικού κόσμου. Οπωσδήποτε, θυμόμαστε το ντοκιμαντέρ του Μάικλ Μουρ, σχετικά με το σύστημα περίθαλψης των Η.Π.Α. Η υποδοχή εκείνων των Αμερικανών πολιτών, των ξεγραμμένων από το ίδιο τους το κράτος, σε μια χώρα που τους είχαν μάθει να τη θεωρούν "παραδοσιακό εχθρό", μπορεί να πείσει και τον πλέον αμετάπειστο για την πολύτιμη παρακαταθήκη της Κουβανικής επανάστασης.
Ναι, οι καιροί άλλαξαν, το εξουθενωτικό εμπάργκο θα είναι σε λίγο παρελθόν(;) Τα όπλα της επανάστασης έγιναν, προς το παρόν, μουσειακά εκθέματα. Η ψυχροπολεμική ρητορική μοιάζει κι αυτή ξεπερασμένη. Όμως, όσο η κοινωνική εξαθλίωση γιγαντώνεται και τα χάσματα της βάρβαρης ανισότητας βαθαίνουν, η ανθρωπότητα δεν θα πάψει να αναζητά κάποιο αντίδοτο στην παράνοια του θεοποιημένου κέρδους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, σχολιάστε μόνον εφόσον το κείμενό σας συνεισφέρει σε έναν πολιτισμένο και τεκμηριωμένο διάλογο.