Οι καταγγελίες για δυσωδία, ενίοτε αφόρητη, ιδιαίτερα κατά τις βραδινές ώρες, δεν είναι πλέον κάτι ασυνήθιστο για τη δυτική περιοχή της Θεσσαλονίκης. Η πόλη, τουλάχιστον για μία δεκαετία, κατέχει το θλιβερό προνόμιο να συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο μολυσμένα αστικά κέντρα του σύγχρονου κόσμου.
Η παρουσία εργοστασίων επεξεργασίας πετροχημικών πολύ κοντά σε κατοικίες, στην περιοχή του Κορδελιού, τα ελλιπή μέτρα περιορισμού των ατμοσφαιρικών ρύπων, τα εργολαβικά συμφέροντα, η αδιαφορία της πολιτείας, επέτειναν το πρόβλημα, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες παθήσεις του αναπνευστικού, και όχι μόνο, να εκδηλώνονται ανάμεσα στους κατοίκους. Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες των τελευταίων, πολλά μικρά παιδιά υποφέρουν τα τελευταία χρόνια από άσθμα.
Αν σε αυτή τη ζοφερή εικόνα προστεθεί η ανεξέλεγκτη αποβολή λυμάτων, στη διαδρομή των ρεμάτων του Δενδροποτάμου προς το Θερμαϊκό, αλλά και τα σχεδόν ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, που κατά το παρελθόν, όχι σπάνια, έχουν στοιχίσει σε σοβαρά εργατικά ατυχήματα, μπορεί κανείς εύκολα να σχηματίσει την εικόνα της αποσύνθεσης.
Ο μόνος τρόπος ώστε να αναχαιτιστούν αυτά τα φαινόμενα, είναι η συνεχής εγρήγορση των κατοίκων, με τη συμμετοχή τους στη διεκδίκηση των -στοιχειωδών, εκεί που φτάσαμε- συνθηκών μιας αξιοπρεπούς και υγιούς διαβίωσης, για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.
Η παρουσία εργοστασίων επεξεργασίας πετροχημικών πολύ κοντά σε κατοικίες, στην περιοχή του Κορδελιού, τα ελλιπή μέτρα περιορισμού των ατμοσφαιρικών ρύπων, τα εργολαβικά συμφέροντα, η αδιαφορία της πολιτείας, επέτειναν το πρόβλημα, με αποτέλεσμα όλο και περισσότερες παθήσεις του αναπνευστικού, και όχι μόνο, να εκδηλώνονται ανάμεσα στους κατοίκους. Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες των τελευταίων, πολλά μικρά παιδιά υποφέρουν τα τελευταία χρόνια από άσθμα.
Αν σε αυτή τη ζοφερή εικόνα προστεθεί η ανεξέλεγκτη αποβολή λυμάτων, στη διαδρομή των ρεμάτων του Δενδροποτάμου προς το Θερμαϊκό, αλλά και τα σχεδόν ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, που κατά το παρελθόν, όχι σπάνια, έχουν στοιχίσει σε σοβαρά εργατικά ατυχήματα, μπορεί κανείς εύκολα να σχηματίσει την εικόνα της αποσύνθεσης.
Ο μόνος τρόπος ώστε να αναχαιτιστούν αυτά τα φαινόμενα, είναι η συνεχής εγρήγορση των κατοίκων, με τη συμμετοχή τους στη διεκδίκηση των -στοιχειωδών, εκεί που φτάσαμε- συνθηκών μιας αξιοπρεπούς και υγιούς διαβίωσης, για τους ίδιους και για τα παιδιά τους.
Διαβάστε εδώ ένα πικρό, σατιρικό ποίημα του Άρη Μπιτσώρη, που θέτει το πρόβλημα στα σωστά του μέτρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, σχολιάστε μόνον εφόσον το κείμενό σας συνεισφέρει σε έναν πολιτισμένο και τεκμηριωμένο διάλογο.