ΔΕΘέλω

Aπό τον δήμαρχο και τον περιφερειάρχη, μέχρι τους παντός είδους προέδρους (επιμελητηρίων κλπ.) και γενικούς γραμματείς (οπωσδήποτε και φαρισαίους), όλοι επιχαίρουν για την 82η ΔΕΘ, τη "μεγαλύτερη της τελευταίας δεκαετίας", όπως υπερηφανεύονται. Άρθρα επί άρθρων για τις "ευκαιρίες υγιούς επιχειρηματικότητας", για τους "νέους δρόμους ανάπτυξης", για την "εποχή της καινοτομίας και των τεχνολογιών" που προελαύνουν... Ολοσέλιδες διαφημιστικές καταχωρήσεις σε τοπικές και μη εφημερίδες, 24ωρη τηλεοπτική προπαγάνδα από τα κρατικά κανάλια, σημαιοστολισμοί, ρεβεράντζες, κλαπατσίμπαλα κ.ά. πολλά, ώστε να πειστούμε πως ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση!

Αποτελεί κοινό τόπο πως ο θεσμός των εμπορικών εκθέσεων, στην εποχή του διαδικτύου και της παγκόσμιας επικοινωνίας, είναι απαρχαιωμένος, ένα κατάλοιπο μιας άλλης εποχής. Πέρα από τη νοσταλγική διάθεση για χρόνια περασμένα ανεπίστρεπτα, όταν η Διεθνής Έκθεση αποτελούσε πράγματι μια ευκαιρία για ενημέρωση, διασκέδαση κι έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό, είναι επιτακτικό να δούμε πλέον ψύχραιμα τη σύγχρονη κατάσταση, χωρίς άτοπους συναισθηματισμούς.

Όσοι υποστηρίζουν πως η Διεθνής Έκθεση, στη σημερινή θλιβερή της μορφή, βοηθά τα μικρομάγαζα του ιστορικού κέντρου να ανεβάσουν τον τζίρο τους ή πως προωθεί τον τουρισμό και προσφέρει, έστω, κάποια μορφή ψυχαγωγίας, είναι ή βαθιά νυχτωμένοι ή ―το πιθανότερο― εκφράζονται εκ του πονηρού: κλειστοί αστυνομοκρατούμενοι δρόμοι όπου στρέψει κανείς το βλέμμα, τεράστια ακαλαίσθητα περίπτερα, πολλά εξ αυτών κυβερνητικά ή κρατικών και "μη κερδοσκοπικών" οργανισμών, τα οποία δεσμεύουν τον πιο ζωτικό χώρο της πόλης (πόσο σπουδαίο μητροπολιτικό πάρκο, αλήθεια, αντίστοιχο του παραλιακού μετώπου, θα μπορούσε να δημιουργηθεί, ώστε ο χώρος να αποδοθεί, επιτέλους, στους Θεσσαλονικείς), κυκλοφοριακό έμφραγμα κάθε χρόνο και χειρότερο, και όλα αυτά στην πρωτεύουσα της ανεργίας, στη "μεγάλη φτωχομάνα".

Τα κινέζικα φαναράκια (τιμώμενη χώρα φέτος η Κίνα) δεν μπορούν να στολίσουν τη θλίψη και τα αδιέξοδα των κατοίκων, ούτε φυσικά τη διαρκή υποβάθμιση της πόλης σε όλα τα επίπεδα. Αποτελεί δε μέγιστη ντροπή κυβερνητικά στελέχη να επιχαίρουν "για την πρόοδο των έργων του μετρό", ενός έργου που έπρεπε να έχει ήδη τελειώσει, και μάλιστα να στήνουν ένα ταλαίπωρο βαγόνι ως εξέχον έκθεμα!...