Σε χρόνια σαν κι αυτά που ζούμε τώρα, που για πολλούς από τη γενιά μου μοιάζουν οριστικώς αδιέξοδα ―καθώς σε αδιέξοδο κατέληξε η πολιτική, το πεδίο δηλαδή όπου έμελλε, όπως πιστεύαμε, να γίνουν πράξη οι προσδοκίες― και η Ουτοπία σαν να πρέπει τώρα να αναζητηθεί, όχι σε ό,τι γίνεται ή θα γίνει, αλλά σε ό,τι έγινε, τι καλύτερο θα μπορούσα να βρω από ένα κείμενο που αναγορεύει το παρελθόν στο μόνο δυνατό ύψιστο μάθημα κι εξαρτά επιπλέον απολύτως την έκβαση ενός πολιτικού εγχειρήματος από την ηθική δύναμη όποιων το αναλαμβάνουν;
Ένα επίκαιρο και διδακτικό απόσπασμα από την κατατοπιστική εισαγωγή του μεταφραστή Σ. Χαλικιά (Κομφούκιος, Τα Ανάλεκτα, Ίνδικτος 2001), που μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους. Μεθαύριο, λοιπόν, Εργατική Πρωτομαγιά 2017, η Γ' Δημοτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης (στην πόλη του Μάη του '36, που ενέπνευσε τον Επιτάφιο του Γ. Ρίτσου), σε μια άνευ προηγουμένου εχθρική συγκυρία για άνεργους, χαμηλόμισθους, συνταξιούχους κλπ., προτρέπει τους δημότες να "γιορτάσουν την Πρωτομαγιά" με πικ-νικ, δωρεάν κρασί και αναψυκτικά, καθώς και πρωτομαγιάτικες μουσικές... από τις 10 το πρωί έως τις 20:00 το βράδυ, με επιχειρηματίες χορηγούς και ποικιλία από καθρεφτάκια και πολύχρωμες χάντρες για τους ιθαγενείς, από αυτά που συνηθίζει να μοιράζει ο νεοφιλελεύθερος δήμαρχος. Πρόκειται, προφανώς, για μία ακόμη προσπάθεια αποπολιτικοποίησης της σπουδαίας ημέρας αγώνα και μνήμης. Όχι, δυστυχώς, το Survivor (και το κάθε λογής τηλεσκουπίδι) δεν είναι μόνο ένα τηλεοπτικό προϊόν. Η μέχρι αφασίας (βολική) ηλιθιότητα επιβραβεύεται και προωθείται παντοιοτρόπως! Συγχαρητήρια στον κ. Μπουτάρη και στους "φωστήρες" εκεί, στην Αντιδημαρχία Πολιτισμού.
