Είναι δέσμευση

Από το παρακάτω κείμενο, που γράφτηκε τέσσερα χρόνια πριν, δεν θα άλλαζα σήμερα ούτε κεραία. Κι ας έχουμε πλέον κυβέρνηση αριστεράς, στο ρόλο του χασάπη με εμπριμέ ποδιά, για να μη φαίνονται τα αίματα... Κι ας έχουμε τόσο κοντή μνήμη, ώστε να θαυμάσουμε σύντομα και τον Κούλη πρωθυπουργό. Καλή Ανάσταση!

Ζούσα ασμένως σε μια χώρα όπου ―επί δεκαετίες― στο άκουσμα και μόνο των λέξεων ΜΑΖΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ-ΤΑΞΙΚΗ ΠΑΛΗ, ξύπναγαν τα αντανακλαστικά του φιλήσυχου "νοικοκύρη", του μίζερου μικροϊδιοκτήτη, του παθητικού φαφλατά, του χριστιανού συνωμοσιολόγου. Όπου φασίστες κι εθνικιστές πατριδοκάπηλοι πλασάρονταν για πατριώτες, όπως και κοινοί απατεώνες για επαγγελματίες διασώστες.

Ακόμη και τώρα που, εξαιτίας τους, ο "νοικοκύρης" δεν έχει πια νοικοκυριό, ο μικροϊδιοκτήτης έμεινε έξαφνα χωρίς ιδιοκτησία, ο φαφλατάς κατάπιε τη γλώσσα του κι ο αυτοϊκανοποιούμενος χριστιανός έγινε αυτοκτόνος, πριν τα μεγαλοϊδεατικά σενάριά του εκπληρωθούν κατά τας γραφάς, εμείς ―προσμένοντας ίσως κάποιο θάμα― εμπιστευόμαστε τους δολοφόνους μας, εναποθέτουμε τις ελπίδες μας στους βιαστές μας.
Κατακερματισμός απόψεων, καταρράκωση συνειδήσεων, συστηματική και μεθοδευμένη αποβλάκωση, διασπορά φόβου και τρομολαγνεία, αποθέωση της ασημαντότητας, διαρκής έλεγχος της φαντασίας και καταπίεση του έρωτα: αυτό είναι το "μάθημα ζωής" που αναπαράγεται από τους θεσμούς. Αυτό το μάθημα καλείσαι να παπαγαλίσεις. Καλείσαι να συρθείς και να το διαφημίσεις! Να το πουλήσεις, για να ζήσεις...