Αγριεμένοι

Φαντάσματα του παρελθόντος

Γηραλέοι, βαριεστημένοι, ανάμεσά τους νέοι και ευτραφείς "αυθόρμητοι" κλακαδόροι (προσδοκώντας φυσικά κάποια "τακτοποίηση"..), παρακολουθούν την ομιλία του Κυριάκου στη Θεσσαλονίκη. 

Ανέμπνευστη, κοινότοπη, κρύα, σε κάνει να αναρωτιέσαι: πόσο πιο κακό μπορεί να αποβεί το κακέκτυπο του ήδη κακού; Κι αν υπάρχει οποιαδήποτε αμφιβολία για τις προθέσεις (και τις αγριεμένες "νεοφιλελεύθερες" διαθέσεις) τους, μετά την επικείμενη πτώση της τωρινής (κατάπτυστης) κυβέρνησης, που αμαύρωσε στο συλλογικό υποσυνείδητο τη λέξη "Αριστερά", η παρακάτω φωτογραφία, από το λογαριασμό του πρώην υπουργού Ι. Βρούτση στο twitter, αρκεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο:

Το ανθρώπινο κτήνος

Παιδάκια του Άουσβιτς

"Α, ωραία εφεύρεση! [για το τρένο] Ποιος λέει το αντίθετο! Πηγαίνει κανείς πιο γρήγορα, γίνεται πιο σοφός... Μα τα άγρια θηρία μένουν πάντα άγρια θηρία. Κι όσες μηχανές, καλύτερες ακόμα, κι αν εφεύρουν, θα υπάρχουν ωστόσο κάτω από αυτές θηρία ανήμερα." 

Εμίλ Ζολά (1840-1902), Το ανθρώπινο κτήνος, Ο Κόσμος, 1954 (αρχ. έκδ. 1890, μτφ Γιάννη Κουχτσόγλου).

Ως πού;

(…) όμως επέρχεται η κρίση και οι κεφαλαιοκράτες όχι μόνο παίρνουν πίσω τις παραχωρήσεις που έκαναν, αλλά και επωφελούνται από την αδυναμία των εργατών για να κατεβάσουν ακόμα πιο πολύ τα μεροκάματα. Κι αυτό θα συνεχίζεται αναπότρεπτα, ώσπου οι στρατιές του σοσιαλιστικού προλεταριάτου να γκρεμίσουν την κυριαρχία του κεφαλαίου (…)

Λένιν, «Άπαντα», τ. 5

 ― ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΤΑ PUBLIC ― 

Ανακοίνωση του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής

Την Παρασκευή 20.01.17 η επιχείρηση Public απέλυσε δεκάδες εργαζομένους, κυρίως πωλητές και προϊσταμένους από διάφορους εργασιακούς χώρους, όπως σε τμήματα Τεχνολογίας, Πολιτισμού, Gaming. Ταυτόχρονα, προέβη σε απολύσεις κάποιων διευθυντικών στελεχών, ενώ το κλίμα στους εργασιακούς χώρους είναι ότι επίκειται και συνέχεια.

Το κοινό στοιχείο της πλειονότητας των συναδέλφων που απολύθηκαν ήταν ο χαρακτηρισμός τους ως «υψηλόμισθοι», δηλαδή εργαζόμενοι των «700 και 800 ευρώ»… Για να προλάβουμε αντιδράσεις και αιτιολογίες του τύπου «αναγκαστική εξυγίανση», να σημειώσουμε ότι αυτή η μορφή «εξυγίανσης» συμπίπτει τυχαία (;) με το σχεδιαζόμενο άνοιγμα νέων καταστημάτων της αλυσίδας Public σε Κολωνάκι και Αεροδρόμιο. Και για να το κάνουμε ακόμα πιο καθαρό, πρόκειται για μια επιχείρηση, η οποία, από το 2012, προβαίνει σταθερά σε απολύσεις, μειώσεις μισθών, εντατικοποίηση -έως εξαντλήσεως- των υπαλλήλων της, αξιοποίηση δωρεάν εργασίας μέσω προγραμμάτων voucher, με αποτέλεσμα να έχει βγάλει τεράστια κέρδη από την εξευτελιστικά φθηνή εργασία των συναδέλφων μας.

Είναι φανερό ότι η εργοδοσία των Public πετάει στον δρόμο τους «δήθεν υψηλόμισθους» για να φτιάξει στρατό από φθηνή αναλώσιμη εργατική δύναμη, την οποία, αφού ξεζουμίζει, τίποτα δε δείχνει ότι επίσης δε θα απολύσει στη συνέχεια. Αυτός ο κύκλος των «φθηνών προσλήψεων στην αρχή» και «απολύσεων όταν βρεθεί ο ακόμα πιο φθηνός στη συνέχεια» είναι το επαναλαμβανόμενο μοτίβο με το οποίο η επιχείρηση Public έχει οικοδομήσει την αλυσίδα της στην Ελλάδα. Γι’ αυτό ακριβώς δε διστάζει να δείξει τι σημαίνει για την «Αγορά» ο όρος «ομαδικές απολύσεις» και πώς μπορεί μια κερδοφόρα επιχείρηση να χρησιμοποιεί το νομικό οπλοστάσιο που διαμόρφωσαν όλες οι μνημονιακές κυβερνήσεις.

Οι απολύσεις στα Public είναι προκλητικές για τους εργαζομένους της, οι οποίοι έχουν κυριολεκτικά ξεζουμιστεί όλα αυτά τα χρόνια: υπερωρίες, κυριακάτικη εργασία (μάλιστα 5ωρο, ώστε να μην παίρνουν το επιπλέον ρεπό που δικαιούνται και την προβλεπόμενη προσαύξηση), απάνθρωπα καθεστώτα «αξιολόγησης» των ατομικών πωλήσεων, καλλιέργεια ανταγωνιστικού κλίματος, πληρωμή ελλειμμάτων των ταμείων από την τσέπη κ.λπ.

Ως Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής καλούμε κάθε συνάδελφο και συναδέλφισσα στα Public να επικοινωνήσει μαζί μας. Να μη δεχθεί αδιαμαρτύρητα τις απολύσεις, τη δική του ή των άλλων συναδέλφων. Να μη βιαστεί να υπογράψει την απόλυση-καταδίκη του.

Ο Σύλλογος είμαστε όλοι εμείς. Η αλληλεγγύη είναι η δική μας συνταγή στις απολύσεις και στην ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας. Με όλα τα μέσα συνδικαλιστικής δράσης αλλά και τα αντίστοιχα νομικά/θεσμικά θα παλέψουμε για το δίκιο μας.

Τα εργατικά συμφέροντα μπροστά!

Καμία ανοχή στις απολύσεις!

Ας συσπειρωθούμε – Ας επικοινωνήσουμε με το Σύλλογο!

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ – ΨΗΦΙΑΚΩΝ ΜΕΣΩΝ ΑΤΤΙΚΗΣ

Λόντου 6, Εξάρχεια, 10681, Αθήνα | τηλ: 210-3820537 (στο τηλέφωνο θα μας βρείτε κάθε Πέμπτη μετά τις 19.30) | sylyp_vivliou@yahoo.gr | https://bookworker.wordpress.com

H σημασία της σιωπής

“Αυτές τις ώρες μεγάλωνα όπως μεγαλώνει το φύτρο μέσα στη νύχτα. Δεν ήταν χρόνος χαμένος από τη ζωή μου. Αντίθετα, ήταν πολύ πιο γεμάτος και χρήσιμος από τον κανονικό. Κατάλαβα τότε τι εννοούν οι κάτοικοι της Ανατολής, άμα μιλούν για εσωτερική σκέψη και θεωρούν άχρηστες τις ομιλίες.” 

Henry David Thoreau, Ουώλντεν, Διεθνής Βιβλιοθήκη, 1999 (μτφ Ι. Ζαχαράκη)

Και κάπως έτσι φτάσαμε ως εδώ...

Αναμνήσεις! (για να μην ξεχνιόμαστε...)

Συνυπεύθυνοι

Σε τι είδους μονοπάτι μας οδηγεί ο τηλεοπτικός -και όχι μόνο- “σχολιασμός” προσώπων τύπου Σώρρα, ο τηλεοπτικός χρόνος που αφιερώνεται, τελευταία, από χιουμοριστικές εκπομπές στην υποτιθέμενη “φαιδρότητά” τους (π.χ. μόλις εχθές, στην “Ελληνοφρένεια” του Αlpha). Λειτουργεί πράγματι εναντίον τους; Ή μήπως ανεβάζει την αναγνωρισιμότητά τους ανάμεσα σε ανθρώπους που αδιαφορούν για το πρόσημο, όπως τραγικά διαπιστώθηκε στην υπόθεση της Χρυσής Αυγής;

Η φωτογραφία που διαλέξαμε για το σημερινό άρθρο, αποτελεί ένα ενδεικτικό στιγμιότυπο του επί σειρά ετών μεθοδικού ξεπλύματος, που έφερε τους νεοναζί τρίτο κόμμα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Και, φυσικά, τηλεοπτικός χρόνος παραχωρήθηκε (και εξακολουθεί να παραχωρείται, έναντι αδράς αμοιβής) σε κάθε απίθανο τηλεαπατεώνα, αυστηρά ακροδεξιάς-πατριδοκάπηλης ρητορείας και καταβολών, με μια ευρεία γκάμα προϊόντων, από βιβλία για παγκόσμιες συνωμοσίες, αρχαίο κλέος και εξωγήινους, μέχρι φυτικά χάπια δια πάσαν νόσον...

Το δίχως άλλο, στη βάση όλων αυτών των πρόχειρων, κραυγαλέων αφηγημάτων, βρίσκεται ο μισανθρωπισμός, που τρέφεται από τον φόβο και την ημιμάθεια. Ξέρουν καλά οι παραπάνω σε τι μαλθακό κοινό απευθύνονται. Πόσο το έδαφος έχει γίνει πρόσφορο, υπό αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες κρίσης και ακρισίας, για τις δραστηριότητές τους. Ας πάψουμε, λοιπόν, να τρέφουμε κι εμείς το μαύρο φίδι. Ας πάψουμε να τους σιγοντάρουμε, έστω και άθελά μας.

Τέχνη και πολιτικοί

Ένα μικρό απόσπασμα παραθέτουμε σήμερα, από τη συνέντευξη του συγγραφέα Αλέξη Πανσέληνου στην αείμνηστη Μ. Παπαγιαννίδου (“Επικίνδυνοι Καλλιτέχνες”, Το Άλλο Βήμα, 24 Νοεμβρίου 2002), εντυπωσιασμένοι για τη διαχρονικότητά του σε ό,τι έχει να κάνει με τον πνευματικό κόσμο της χώρας μας. Σήμερα, που οι ακραίες φωνές του παραλόγου πληθαίνουν, τα πλήθη αναζητούν ψυχαναγκαστικά το νέο σωτήρα, και το αμπαλαρισμένο τίποτα επελαύνει ως μεταλλαγμένος ιός...

“[...] Και μου αρέσει πολύ η διατύπωσή σας, δηλαδή η τέχνη ως οπλικό σύστημα. Την υιοθετώ ανεπιφύλακτα. Σε αυτόν άλλωστε τον χαρακτήρα της οφείλει και το βαθύ μίσος που αισθάνονται για αυτήν οι πολιτικοί. Αντιλαμβάνονται ότι η τέχνη τούς αμφισβητεί ριζικά και ξεσκεπάζει τα ψέματα με τα οποία αναρριχώνται και διατηρούνται στην εξουσία. Δείτε, όταν κάποτε αισθάνονται αναγκασμένοι να ασχοληθούν με την τέχνη ή τους καλλιτέχνες, ποιους επιλέγουν να προβάλουν: εκείνους από τους οποίους αισθάνονται ότι δεν κινδυνεύουν, εκείνους που δεν τους καταγγέλλουν και δεν τους εκθέτουν. Αυτούς που έχουν συμμαχήσει μαζί τους. Δεν έχετε παρά να τους ακούσετε να αποκαλούν κάποιον εν ζωή καλλιτέχνη (οι πεθαμένοι θεωρούνται εξ ορισμού κατεστημένο, τους σέβονται) “ο μεγάλος μας ποιητής ή ο μεγάλος μας ζωγράφος” κτλ. για να καταλάβετε ότι τον θεωρούν ακίνδυνο. Ένας καλλιτέχνης ακίνδυνος για τους πολιτικούς είναι ένας καλλιτέχνης που έχει τελειώσει. Αν άρχισε, δηλαδή, ποτέ του”.

Ποιος έχασε τη ντροπή;

Σε "μικρά κι ανήλιαγα στενά" της περιοχής Χαριλάου, τραβηγμένες ΣΗΜΕΡΑ ―νωρίς το απόγευμα― οι παρακάτω φωτογραφίες. Όπως μπορεί κανείς εύκολα να διαπιστώσει, το οδόστρωμα καλύπτεται από συμπαγές στρώμα πάγου, ενώ δεν υπήρξε η παραμικρή διέλευση από κάποιο μηχάνημα του Δήμου. Ας σημειωθεί ότι στην περιοχή αυτή δεν υπήρξαν ούτε τσουβάλια με αλάτι, και το ρίσκο που παίρνει ακόμη κανείς, απλά και μόνο περπατώντας στο δρόμο ή στο πεζοδρόμιο, είναι μεγάλο! 

Μόνος σύμμαχος, εκεί όπου φτάνει, ο ήλιος. Όχι της δικαιοσύνης, πάντως, καθότι η παραίτηση του Δημάρχου αναβάλλεται επ' αόριστον...

Παυλοκαταραμένοι

Από εχθές, αυτή ήταν η τυπική εικόνα που αντίκριζε κανείς στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης (φωτό Αρθρογράφου, όπου οι οδοί έχουν καλυφθεί εντελώς!). Δρόμοι αδιάβατοι από το χιόνι, Δήμος προκλητικά ανύπαρκτος και εγκληματικά απροετοίμαστος, δημότες εγκλωβισμένοι, πτώσεις και τραυματισμοί στον πάγο, άνθρωποι στο έλεος του Θεού. Και μετά από όλα αυτά, ούτε παραιτήσεις, ούτε αυτοκριτική, ούτε καν μια απλή συγγνώμη... Να έχετε το νου σας, όμως, γιατί οι καλλιτεχνικές πρωτοπορίες του Δημάρχου δεν θα λείψουν, αφού προηγουμένως μας λυπηθεί ο καιρός, ανέβει η θερμοκρασία και ξεπαγώσουν οι δρόμοι.

Σκέτο Τέξας!

Υπάρχει ένα στοιχειωμένο διαφημιστικό σποτάκι, που οι νεότεροι δεν πρόλαβαν, ενώ οι παλιότεροι θυμούνται ευχάριστα, μόνο που τώρα πια με πικρό χαμόγελο. Ο εξαιρετικός Νίκος Παπαναστασίου, στο ρόλο του “εισαγόμενου”, υποδύεται έναν κλασικό τύπο φιγουρατζή των 80’s, που δεν ανέχεται να φορά, παρά μόνο επώνυμα ρούχα, να καπνίζει, παρά μόνο πανάκριβα τσιγάρα, όλα εισαγόμενα. Η έξυπνη καμπάνια εκείνης της εποχής, στο πλαίσιο των απαιτήσεων μιας πολύ διαφορετικής οικονομικής πραγματικότητας, κατέληγε στο σύνθημα: “Ο επιμένων ελληνικά!”.

Σήμερα, ως κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, απαγορεύεται να “υπερασπιστούμε”, πολύ περισσότερο να διαφημίσουμε, τα εγχώρια προϊόντα, όσα βέβαια έχουν απομείνει. Ξαναβλέποντας, λοιπόν, εκείνο το τόσο προφητικό για όσα επακολούθησαν σποτάκι, δεν μπορούμε να μη μελαγχολούμε, περπατώντας σε έναν παρόμοιο διάδρομο του ίδιου πάντοτε ταμείου, ίσως όχι τόσο καμαρωτά. Σίγουρα όχι με τόσο στυλ...

Μάχαιρες

Εσχάτως, στον ευρύτερο κύκλο του κλάδου μας, ακούγονται φωνές για συναδελφική αλληλεγγύη... Οι φωνές αυτές, ηχηρά απούσες τον καιρό της ευμάρειας, τώρα δυσαρεστούνται για τη νέα εργασιακή πραγματικότητα. Όψιμα, απέκτησαν και ευαισθησίες για τους άνεργους συναδέλφους τους... Πολύ χτυπητό παράδειγμα, η κόντρα μεταξύ αναπληρωτών και επιτυχόντων του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών, μετά την πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, που προετοιμάζεται για νέες “πελατείες”, ενόψει εκλογών, με το καρότο δεμένο στο σχοινί και το μαστίγιο κρυμμένο πίσω από την πλάτη.

[Ας μην επεκταθούμε εδώ στους γυρολόγους-αρχαιολόγους (όπου η κατάσταση χειροτερεύει...), και την τροπή που πήραν τα πράγματα με τους "καλούς και χρυσούς" ―κάποτε― εργολάβους, γιατί δεν προτιθέμεθα να υποβάλουμε σε βασανιστήρια τον αναγνώστη.] 

Εκπλήσσεται κανείς με όλα αυτά; Mάλλον όχι. Ο κοινωνικός αυτοματισμός καλά κρατεί. Και συνοψίζεται, νομίζουμε εύστοχα, σε μια στροφή του ποιήματος "Γενεές δέκα", από τη συλλογή "Ιχθύων λόγος" (2011), που παραθέτουμε:

Φάε το διπλανό σου να χορτάσεις

Τρέχα στη συνέντευξη να φτάσεις

Πριν προλάβουν άλλοι και στη φάνε

Που απ' το μαύρο χάραμα ξυπνάνε..

Κάλλιο γαϊδουρόδενε...

“Οι διορισμοί μόνιμων εκπαιδευτικών σηματοδοτούν την αρχή μιας νέας πορείας, δύσκολης αλλά και ελπιδοφόρας. Οι διορισμοί δηλώνουν την αρχή του τέλους ενός απαράδεκτου καθεστώτος στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση που ολοένα και περισσότερο βασίζεται σε αναπληρωτές καθηγητές, των οποίων την προσφορά θα πρέπει να αναγνωρίσουμε με τον πιο γενναιόδωρο τρόπο”.

Κώστας Γαβρόγλου, Υπουργός Παιδείας, προς το ΑΠΕ -ΜΠΕ.

Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε..

Ὢ Ἑορτὴ τῶν Ἑορτῶν... Ὢ εὐτυχὴς ἡμέρα!
Ὤ! τώρα πρέπει ὁ καθεὶς τοῦ Ἄστεως πολίτης
νὰ βάλει στὸ μπαλκόνι τοῦ μιὰ κόκκινη παντιέρα..

Γ. Σουρής

Ποδαρικό

Mετά τη θλιβερά μίζερη και "τσουχτερή" γιορτούλα του Δήμου Αθηναίων, που και φέτος μας επιβεβαίωσε την αλλαγή του χρόνου δια στόματος Καμίνη, ας δούμε πού βαδίζουμε: Οι ανατιμήσεις σε καύσιμα, καφέ, τσιγάρα, λογαριασμούς κλπ., αναμένεται να δυσκολέψουν ακόμη περισσότερο την ήδη εκρηκτική κατάσταση των νοικοκυριών, χωρίς να φαίνεται κάποιο φως στον ορίζοντα. Ορισμένα μαγικά τρικ της Κυβέρνησης τους τελευταίους μήνες, ως προς τα νούμερα πάντοτε, δεν βελτίωσαν στο ελάχιστο το εργασιακό τοπίο, που παραμένει μια επικίνδυνη ζούγκλα, ανεξέλεγκτη και εφιαλτική για τους “απασχολούμενους”, αλλά και για το πλήθος των ανέργων. Ο μακάβριος χορός των Ευρωπαίων δανειστών καλά κρατεί...

Δυστυχώς, η δυναμική διεκδίκησης ενός καλύτερου μέλλοντος, κυρίως από εκείνο το κομμάτι του πληθυσμού που υπέφερε περισσότερο όλα τα χρόνια της κρίσης, παρά τον πολύχρονο μόχθο, τη ριζοσπαστικοποίηση πολιτικών συνειδήσεων, την πίστη στις δυνατότητες των κοινωνικών δικτύων αλληλεγγύης, την κινηματική συμπόρευση δυνάμεων από διαφορετικούς χώρους, τον επαναπροσδιορισμό -εν τέλει- ανθρώπινων σχέσεων και επικοινωνίας με όρους αγωνιστικούς, δεν αφορά πλέον σε τίποτα τους "συντρόφους" της “Κυβερνώσας Αριστεράς”.

Το υπάρχον πολιτικό σύστημα εξακολουθεί να βρίσκεται αγκιστρωμένο σε έναν μηχανισμό μικροκομματικής εκμετάλλευσης, εξαπάτησης και διαπλεκομένων συμφερόντων. Όσοι πίστεψαν ότι φθίνει και εξαντλεί τις εφεδρείες του, ως απόρροια της πρωτοφανούς ανθρωπιστικής κρίσης, πλανήθηκαν πλάνην οικτράν. Κάθε έννοια κοινωνικού συμβολαίου, κάθε σχέση αμοιβαιότητας ανάμεσα στους πολίτες και στους εκπροσώπους τους, έχει προ πολλού εκπέσει.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οι χιλιάδες ακάματοι bloggers, η φρέσκια κουλτούρα του διαδικτύου, ενίοτε αποτελεσματικά, κατακεραύνωσαν -στο μέτρο των δυνατοτήτων τους- τον πολιτικό αμοραλισμό, την αναντιστοιχία λόγων και έργων, που είναι το σήμα κατατεθέν του δημόσιου βίου. Εντούτοις, σε ένα απόλυτα εχθρικό οικονομικό περιβάλλον, ο πολίτης, εν έτει 2017, θεωρείται ακόμη ανάξιος από τους πολιτικούς του ταγούς να αντιληφθεί, έστω στοιχειωδώς, τα «σπουδαία και μεγάλα» που δρομολογούνται για αυτόν (χωρίς αυτόν), σφραγίζοντας το μέλλον το δικό του και των παιδιών του, υποβαθμίζοντας διαρκώς την καθημερινότητά του, προκαλώντας ένα κλίμα γενικευμένης κατάθλιψης. Ας είναι βέβαιοι πως δεν πρόκειται να συνεχίσει να τους εξουσιοδοτεί εν λευκώ με την ψήφο του... Γιατί, παρά τα απανωτά χτυπήματα και την κατάσταση σοκ που βιώνει, διαθέτει και κρίση και αξιοπρέπεια.

Καλή χρονιά!

Ευχές από τον Αρθρογράφο, σε όλους τους αναγνώστες του, για ένα καλύτερο, ανθρωπινότερο, λιγότερο βαλτωμένο (και με λιγότερα θέματα) 2017..