Εσχάτως, στον ευρύτερο κύκλο του κλάδου μας, ακούγονται φωνές για συναδελφική αλληλεγγύη... Οι φωνές αυτές, ηχηρά απούσες τον καιρό της ευμάρειας, τώρα δυσαρεστούνται για τη νέα εργασιακή πραγματικότητα. Όψιμα, απέκτησαν και ευαισθησίες για τους άνεργους συναδέλφους τους... Πολύ χτυπητό παράδειγμα, η κόντρα μεταξύ αναπληρωτών και επιτυχόντων του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών, μετά την πρόσφατη ανακοίνωση του υπουργού Παιδείας, Κώστα Γαβρόγλου, που προετοιμάζεται για νέες “πελατείες”, ενόψει εκλογών, με το καρότο δεμένο στο σχοινί και το μαστίγιο κρυμμένο πίσω από την πλάτη.
[Ας μην επεκταθούμε εδώ στους γυρολόγους-αρχαιολόγους (όπου η κατάσταση χειροτερεύει...), και την τροπή που πήραν τα πράγματα με τους "καλούς και χρυσούς" ―κάποτε― εργολάβους, γιατί δεν προτιθέμεθα να υποβάλουμε σε βασανιστήρια τον αναγνώστη.]
Εκπλήσσεται κανείς με όλα αυτά; Mάλλον όχι. Ο κοινωνικός αυτοματισμός καλά κρατεί. Και συνοψίζεται, νομίζουμε εύστοχα, σε μια στροφή του ποιήματος "Γενεές δέκα", από τη συλλογή "Ιχθύων λόγος" (2011), που παραθέτουμε:
Φάε το διπλανό σου να χορτάσεις
Τρέχα στη συνέντευξη να φτάσεις
Πριν προλάβουν άλλοι και στη φάνε
Που απ' το μαύρο χάραμα ξυπνάνε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, σχολιάστε μόνον εφόσον το κείμενό σας συνεισφέρει σε έναν πολιτισμένο και τεκμηριωμένο διάλογο.