Ζοφερό παρελθόν ή εικόνες από το προσεχές μέλλον;

"Δια της εισαγωγής του θεσμού του «ποδεστά» 7.300 επί των 9.000 δήμων της Ιταλίας δεν θα έχουν πλέον το δικαίωμα της εκλογής δημοτικών αρχών", διαβάζουμε στο Ελεύθερον Βήμα της 17ης Οκτωβρίου 1925, από τον Γ. Πολίτη (Το Βήμα, 90 χρόνια, Τόμος Α', 1922-1931, 2012).
Η λέξη Podesta, προερχόμενη από τη λατινική potestas, που σημαίνει δύναμη, χαρακτήριζε συγκεκριμένους υψηλούς αξιωματούχους των ιταλικών πόλεων, ήδη από τον Ύστερο Μεσαίωνα (wikipedia), για να τονίσει την (δοσμένη πάντα) εξουσία τους.
Ο Ποδεστά του φασιστικού καθεστώτος Μουσολίνι, ήταν στην ουσία ένας διορισμένος -ντόπιος ή μη- τεχνοκράτης, συνεπικουρούμενος από ένα πλήρως ελεγχόμενο γνωμοδοτικό συμβούλιο, με τυπικό φυσικά ρόλο. Θεμελιώδες προπαγανδιστικό επιχείρημα για την "επιβεβλημένη μεταρρύθμιση" στάθηκε ότι "εφόσον η ιταλική επαρχία και η ιταλική κωμόπολις έχει ανεπίλυτα στοιχειώδη προβλήματα, όπως το της υδρεύσεως, της ελονοσίας, του φωτισμού, της οδοποιίας, η πολιτική αναζήτησις και οι πολιτικοί αγώνες αποτελούν δι' αυτήν περιττήν πολυτέλειαν, ή, τουλάχιστον, μίαν γελοιογραφίαν πολιτισμού την οποίαν ένα σοβαρόν κράτος δεν πρέπει να ανέχεται". 
Εις τους αιώνας των αιώνων το ίδιο έργο: Τα έργα! Τα έργα και η πρόοδος... Η, μάλλον, η πρόοδος δια των έργων... Απερίφραστα, το φασιστικό καθεστώς ομολογεί ότι προωθεί ένα οικονομικό κράτος, ρίχνοντας το βάρος στην παραγωγή και στο "γενικό συμφέρον". Εντός αυτού του ασφυκτικού πλαισίου, κάθε πολιτική ιδεολογία ξένη προς τους σκοπούς των κυβερνώντων έπρεπε να εγκαταλειφθεί.
Οπωσδήποτε, οι παραπάνω γραμμές πρέπει να θυμίζουν αρκετά, πολιτικοκοινωνικά συνθήματα, θέσεις και κατευθύνσεις της επικαιρότητας. Επιδιώκουν και σήμερα να πείσουν για την προτεραιότητα της οικονομίας, για τη σημασία της ασφάλειας, για το τέλος των ιδεολογιών, για το μάταιο του αγώνα κλπ. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις, απλά, θεωρήστε την απολύτως μελετημένη...