Γιατί υπάρχουν και “δικτάτορες”

Ο θάνατος του Φιντέλ -σε συνδυασμό με τη νίκη Τραμπ και την ανάδειξη Φιγιόν- ήταν αναμενόμενο να πυροδοτήσει έναν φλύαρο και, εν πολλοίς, φανατισμένο σχολιασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πίσω από ασύρματα πληκτρολόγια, από την άνεση του σπιτιού ή του γραφείου τους, κατήγοροι και υπερασπιστές έλαβαν τα πόστα τους, σε ένα ανελέητο παιχνίδι προπαγάνδας.

Όποιος πρόλαβε αφηγήσεις για τον σκληρό πόλεμο της Αλβανίας, αλλά -κυρίως- για το ηρωικό αντάρτικο που ακολούθησε, δεν μπορεί παρά να χαμογελά με τις ανιστόρητες ετικέτες και τους εύκολους χαρακτηρισμούς για τον Κάστρο και τους συντρόφους του. Μόνο από υπερβολική άγνοια ή από δόλο μπορεί κανείς να μη λαμβάνει υπόψη τις ιστορικές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που γέννησαν την Κουβανική επανάσταση, μπορεί δηλαδή να μην παραδέχεται την ίδια την ιστορική της αναγκαιότητα. Και δεν μπορεί, παρά να διακρίνεται από ακραίο κυνισμό, όποιος χαρακτηρίζει τους Τραμπ και Φιγιόν "πραγματιστές", προσδοκώντας έτσι κάποια θετική -για ποιους άραγε και πώς εννοούμενη- εξέλιξη (την πολυπόθητη "ανάπτυξη", ίσως;).

Δεν θα έπρεπε, όμως, αυτό να μας φαίνεται παράδοξο. Μια κοινωνία βασισμένη στον αδηφάγο ανταγωνισμό, τελματωμένη στη ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων, οικοδομημένη στην αδιαφορία, στη μοναξιά και στην κατανάλωση, αναπαράγει τα στερεότυπα που τις σερβίρουν μασημένη τροφή. Δεν διερωτάται, δεν ξεβολεύεται, δεν αμφισβητεί. Δεν υπολογίζει τις θυσίες που απαιτούνται για την αλλαγή, πιστεύοντας ότι αυτή θα έρθει μέσα από νερόβραστες, ξαναζεσταμένες σούπες, δια της εκλογής του “μικρότερου κακού”.

Η λέξη εργασία αρχειοθετήθηκε ως μακρινή ανάμνηση, κι όλοι -περιχαρείς- κάνουμε λόγο αποκλειστικά για απασχόληση: ας είναι και την Κυριακή, ας είναι απλήρωτη υπερωριακή, ας είναι και ως πρακτική, ας είναι, έστω, μαύρη και ανασφάλιστη, ας προκαλεί εργατικά ατυχήματα, φριχτούς θανάτους, ας διαλύει οικογένειες, ας κλείνει σπίτια.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος να δεχτούμε το νέο Μεσαίωνα. Και, επιπλέον, να είμαστε και ευγνώμονες. Προς Θεού, γιατί υπάρχουν και “δικτάτορες”!