Αμήν!

Η ιστορία με το έκθεμα 1357 της Εθνικής Πινακοθήκης, το "Γυναικείο κεφάλι" του Π. Πικάσο, είναι λίγο-πολύ γνωστή. Ο πίνακας, δωρεά του Πικάσο προς τον αγωνιζόμενο ελληνικό λαό, για την ηρωική του αντίσταση απέναντι στους Γερμανούς κατακτητές, εκλάπη τον Γενάρη του 2012 από το Μουσείο, και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Μαζί του εκλάπησαν δύο ακόμη σημαντικοί πίνακες, των Πιέτ Μοντριάν και Γκουλιέλμο Κάτσια.

Οι περιπετειώδεις έρευνες από πλευράς Ελληνικής Αστυνομίας, παρά τα ευφάνταστα σενάρια που κατά καιρούς είδαν το φως, δεν απέδωσαν μέχρι σήμερα αξιόλογα αποτελέσματα. Τις ημέρες της κλοπής η διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης, κα Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, δήλωνε στην εφημερίδα Τα Νέα: « Αν δεν βρεθούν τα έργα - και ειδικά ο Πικάσο - δεν πρόκειται να συνέλθω. Αν και δεν ήταν από τα πιο γοητευτικά έργα του Πικάσο και κατά συνέπεια δεν νομίζω πως το ερωτεύτηκε κάποιος συλλέκτης, ώστε να παραγγείλει την κλοπή του, είναι τεράστια η συμβολική σημασία του η οποία υπερβαίνει την καλλιτεχνική του. Είναι το μοναδικό έργο του Πικάσο που ανήκε σε συλλογή δημόσιου μουσείου στην Ελλάδα και το κενό είναι δυσαναπλήρωτο».

Γοητευτικό ή μη, ένα είναι σίγουρο: Ο Πικάσο δεν χάρισε το συγκεκριμένο έργο στο ελληνικό κράτος, που κατάφερε -εν τέλει- να το απωλέσει. Το χάρισε, με τη μεσολάβηση του ζεύγους Μιλιέξ, στον ελληνικό λαό, και μάλιστα στο ηρωικό κομμάτι αυτού του λαού που αντιστάθηκε. Η κα Πλάκα, βεβαίως, παρά τις όποιες "συνειδησιακές ενοχλήσεις", ζει και βασιλεύει στο πόστο της. Η πολιτεία, επίσης, ζει και θα βασιλεύει στην άγνοιά της. Και εις τους αιώνας των αιώνων.