Mία από τις πρώτες κινήσεις του νεοεκλεγέντος Προέδρου των Η.Π.Α., Ντ. Τραμπ, υπήρξε το ξήλωμα του αναιμικού Obamacare, με περιστολή δαπανών για τη δημόσια περίθαλψη. Ο κυνισμός του δεν πρέπει να μας ξενίζει. Γράφει ο Μilton Friedman (Σχολή Σικάγου), βραβευμένος με Νόμπελ Οικονομίας, επιχειρηματολογώντας (στο "Καπιταλισμός και ελευθερία", Παπαδόπουλος 2012) ενάντια στην ύπαρξη κατώτατου ορίου στον βασικό μισθό:
[...] ο αντίκτυπος του βασικού μισθού είναι να αυξάνεται η ανεργία περισσότερο απ' ό,τι θα αυξανόταν διαφορετικά [...] είναι άνθρωποι που ρίχνονται στην ανεργία ή που, το πιθανότερο, δεν προσλαμβάνονται ποτέ σε συγκεκριμένες δραστηριότητες, εξαιτίας της ύπαρξης του βασικού μισθού [...]
Πρόκειται, φυσικά, για διαστρέβλωση της πραγματικότητας με φτηνές σοφιστείες, καθότι το αιτιατό βαφτίζεται αίτιο (φταίει η ύπαρξη βασικού μισθού, ως ανασταλτικός παράγοντας για την "ανταγωνιστικότητα", που οδηγεί σε περικοπή θέσεων εργασίας, όχι η πλήρης ασυδοσία των επιχειρηματικών συμφερόντων και το ελλιπές-διάτρητο νομοθετικό πλαίσιο, για τις χιλιάδες απολύσεις!).
Αυτό το δόγμα ασπάζεται απολύτως και ο νεοφιλελεύθερος Κ. Μητσοτάκης. Μπορεί, λοιπόν, κανείς να φανταστεί τι πρόκειται να επακολουθήσει στο ήδη διαλυμένο τοπίο των εργασιακών σχέσεων, με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, τα νέα όργια των εργοδοτών, τους "ανταγωνιστικούς" μισθούς Πακιστάν κλπ., πάντοτε για το καλό της ανάπτυξης, δηλαδή για το καλό μας!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε, σχολιάστε μόνον εφόσον το κείμενό σας συνεισφέρει σε έναν πολιτισμένο και τεκμηριωμένο διάλογο.