Ενάντια στο ζόφο

Η δύναμη του έργου, τόσο σε δραματικότητα όσο και σε γενίκευση των διαφόρων προσώπων που κινούνται, οφείλεται στο ότι εξηγούνται όλα όχι με τον ατομικό χαρακτήρα του κάθε προσώπου, μα με το σύνολο των νόμων μιας κοινωνίας λύκων, όπως είναι το περιβάλλον του έργου. Μιας κοινωνίας όπου οι αιωνόβιες παραδόσεις του σκοταδισμού, η αμάθεια και η ηλιθιότητα, ενώνονται με τη δίψα του κέρδους και με τους διάφορους οικονομικούς συνδυασμούς. 

Από την Κριτική ανάλυση της Ακαδημίας Επιστημών της ΕΣΣΔ 

στο "Κράτος του Ζόφου", του Λ. Τολστόι.

Ευχή του Αρθρογράφου για αύριο: όχι άλλη μια εθιμοτυπική Γενική Απεργία, αλλά ένα έναυσμα για πλατύ λαϊκό ξεσηκωμό στο προσεχές μέλλον, με ουσιαστικά επαναστατικές ΜΑΖΙΚΕΣ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ.

Δεξιότερα, αντιδραστικότερα, αντιλαϊκότερα

Τα ίδια λάθη που οδήγησαν στο έκτρωμα του ΣΥΡΙΖΑ, μετά την οδυνηρή εμπειρία της "Κυβέρνησης Αριστεράς", δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να επαναληφθούν. Όπως κάποτε το "φιλολαϊκό" ΠΑΣΟΚ καπηλεύτηκε και, ακολούθως, αμαύρωσε στο συλλογικό υποσυνείδητο την έννοια "σοσιαλισμός", έτσι και ο ΣΥΡΙΖΑ έπραξε και πράττει ό,τι περνάει από το χέρι του, ώστε να εξευτελίσει στα μάτια του χειμαζόμενου λαού τη λέξη "αριστερά".

Με τις βολικές του αυταπάτες, την παραπλανητική ρητορική και τον ρηχό οπορτουνισμό που καλλιέργησε (με περίσσιο θράσος), σε μια κοινωνία παθητική σε ανώδυνα "τσιτάτα" και υποσχέσεις, ώστε τελικά να εξυπηρετήσει πρόθυμα τα αστικά συμφέροντα και να ξεπουλήσει τα πάντα, η σύγκρουσή μας χρειάζεται να είναι αποφασιστική και η προσοχή μας τεταμένη, όπου και αν τα ξανασυναντήσουμε.

Όσο η λαϊκή δυσαρέσκεια εγλωβίζεται ανάμεσα σε μια ρεφορμιστική και φιλοκαπιταλιστική Αριστερά και σε “αντι”συστημικούς φασίζοντες διαδόχους του σάπιου πολιτικού συστήματος (τύπου Τραμπ, Λεπέν κλπ.), κερδισμένοι θα ’ναι οι δεύτεροι και μεγάλοι χαμένοι οι λαοί και οι εργαζόμενοι. Γιατί σε αυτό το δίπολο η μετατόπιση γίνεται πάντα δεξιότερα, αντιδραστικότερα, αντιλαϊκότερα. Το πραγματικό πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται αριστερά.